• Header
  • Header
  • Header
  • Header
  • Header
  • Header
  • Header
klogozwart

Vogelbeschermingswacht Zaanstreek
Werkgroep Roofvogels en Uilen

2021 was het tweede Corona broedjaar, waarin we niet bij alle kasten konden komen die we hebben hangen vanwege bezoekbeperkingen en dergelijke.
Hierdoor zijn de cijfers van deze twee broedjaren wat moeilijker in context te zetten met die van de jaren er voor.

broedgegevens 2021

De cijfers zijn best grillig als je naar het staatje kijkt en waar we veel minder jonge Torenvalken mochten verwelkomen deden de kerkuilen het weer redelijk goed en hadden we maar 1 geregistreerd Ransuilen nest in ons werkgebied. 2020 en 2021 zijn voorbij en we kijken vol goede moed naar het broedseizoen van 2022 en hopen weer op betere broedcijfers en meer nestbezoeken om de jongen te kunnen tellen, te controleren en te ringen.

2022 3

Verse nestkasten zijn weer her en der opgehangen en ook veel oudere kasten zijn vervangen door nieuwe, zoals deze steenuilen kast.
Hieronder een aantal foto's van de werkzaamheden die dit voorjaar gedaan zijn.

Lees meer: Broedresultaten 2021 en voorjaar 2022

Broedgeval rosse stekelstaart in het Wormer- en Jisperveld

21-06-2021 15:25

Broedgeval rosse stekelstaart in het Wormer- en Jisperveld

WORMER – De rosse stekelstaart is de spreekwoordelijke wolf in schaapskleren onder de eenden. Je raakt gedrogeerd door zijn uiterlijk met felle kleuren, maar pas op! Natuurliefhebbers zien hem liever gaan dan komen en dit is niet zonder reden.

Door David Sluis en Marcel Boer

Al een paar jaar verblijft dit frappant uitziende exotische eendje ‘s zomers in het Wormer- en Jisperveld. En sinds vorig jaar is hij ook tot broeden gekomen. Niets aan de hand zou je denken. Maar de rosse stekelstaart, genoemd naar de puntige rechtopstaande staart die vooral na een onderwaterduik ineens opveert als een springveer, is wat voortplanting betreft niet zo kieskeurig en daar schuilt het probleem.

De rosse stekelstaart is een eend die zijn oorspronkelijke leefgebied in Noord-Amerika heeft. Vanwege zijn pracht wordt hij ook gehouden in privécollecties in Europa. Maar daar is hij tientallen jaren geleden uit ontsnapt en vormt nu een bedreiging voor een deel van de inheemse duikeendenfauna. Dat dit niet onschuldig is, blijkt wel uit het feit dat de rosse stekelstaart in Spanje kans heeft gezien om de nauw verwante en zeldzame witkopeend met uitsterven te bedreigen. Daarom mag hij in de gehele EU bejaagd worden en het liefst worden uitgeroeid. Ook mogen er geen nieuwe dieren verhandeld of gefokt worden.

Dit jaar had de woerd (het mannetje) in het Wormer- en Jisperveld bij afwezigheid van soortgenoten een vrouwtje tafeleend (ook een duikeend) versierd. Nu zwemt hij trots met vrouw en vijf bastaardpullen (hybriden) in het rond. De hybriden zelf zijn meestal onvruchtbaar. Tafeleenden zijn algemeen en zullen niet snel bedreigd worden door dit ene broedgeval. Maar het is zeker een ontwikkeling om in de gaten te houden. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

Foto’s: Jos Spijkerman

Bron: www.rtvzaanstreek.nl

De eerste planning was om op zondagmorgen 20 juni het water op te gaan voor onze jaarlijkse ringdag van de werkgroep in het Wormer en Jisper veld, maar doordat er in de weken hiervoor al diverse nesten geringd werden met al zeer grote jongen daarop werd er besloten om deze tocht met een week te vervroegen naar 13 juni.
Prachtig weer deze zondag en bij het vertrek was het nog heerlijk stil op het water en konden we genieten van het uitzicht dat we voorgeschoteld kregen.

Op 11 mei waren de nesten voor de laatste keer gecontroleerd en met die lijst aan nestgevallen vertrokken we naar nest 1 voor deze dag, een buizerd nest waar 3 eieren op gezien waren bij deze controleronde. Eenmaal bij het nest aangekomen pakte Jos zijn spiegelstok en schoof deze tot maximale hoogte uit en met de kleine camera bovenop deze spiegelstok gemonteerd kon hij op zijn telefoon deze beelden ontvangen en bekijken en bleek dit nest nu leeg te zijn. 3 eieren verdwenen, geen jongen en ook geen poepsporen onder de nestboom, dus een mislukt nestgeval en dat is jammer.

Lees meer: Jaarlijkse ringdag werkgroep 2021 Wormer en Jisperveld

Afvallige Slechtvalken?

Dat je van je geloof kan vallen is bekend, maar dat je ook van een kerk kunt afdondderen merkten we vandaag.
Om 11.00 uur ontvingen we van de wildopvang in Krommenie een appje dat er twee jonge Slechtvalken bij hun waren gebracht die vanuit de directe omgeving van een kerk in de omgeving afkomstig waren.
Of wij op de hoogte waren van een broedsel op/rond deze locatie, nou nee dus....

Lees meer: Afvallige Slechtvalken

Zaanse Kerkuil vliegt naar Noorwegen

(Vogelbeschermingswacht “Zaanstreek” schrijft historie.)

Het ringen van kerkuilen doe je als hobby, maar ook om bij te dragen aan wetenschappelijk onderzoek naar geboorte, verspreiding, soorttotalen et cetera.

Natuurlijk hoop je dan om ooit een bijzonderheid terug gemeld te krijgen als een uil ergens wordt aangetroffen.

Die hoop werd bij mijn vaste vogel- en ringmaat Michiel Kok en mij de afgelopen dagen bewaarheid.

Vrijdagmorgen 19 maart ontving ik een email van het Vogeltrekstation, waar alle ringgegevens worden beheerd en bewaakt. Al snel denk je dan: “O, jee, zal ik iets fout hebben gedaan?”, want het Vogeltrekstation kent, terecht, nogal een streng protocol met betrekking tot het ringen van vogels.

Maar al snel kom ik erachter dat dit wel een heel bijzondere mail is. Miriam meldt mij dat een door Michiel en mij geringde kerkuil op 12 maart is gevonden in Noorwegen!

Noorwegen? Lees ik het goed? Ja, het staat er echt. De meest verre melding tot nu toe is ongeveer van 60 kilometer ver en dit: zo’n 1400!

Het blijkt dat in Sandefjord in Noorwegen  “onze” uil, nummer x.xxx.530, dood is aangetroffen in een schuur. Uitgehongerd als gevolg van de gevallen sneeuw en mogelijk de vermoeienissen van de verre reis; slechts 205 gram licht. Vel over been dus. (Ik vermeld hier bewust niet het gehele nummer, omdat de melding vanuit Noorwegen in de systemen nog moet plaatsvinden).

De boer die de uil vond, wilde het beest weggooien, maar gelukkig was er een kennis die het toch wel raadzaam vond om de vondst te melden bij de Vogelwacht aldaar. Adrew C. Clarke uit Horten, een ringer en fervent dierenfotograaf, kreeg het beest in handen en wist dat het bijzonder was.

Hij schreef een email aan het Vogeltrekstation in Nederland om verdere gegevens op te vragen en Miriam kon uit de systemen halen dat wij het beest geringd hadden en berichtte ons.

Nog vol van deze “topscore”, schrijf ik Andrew terug en in enkele dagen wisselen we enthousiast alle gegevens uit.

Het blijkt in de provincie waar de uil gevonden is historisch gezien pas de vierde (4e!) waarneming ooit van een Kerkuil te zijn in hun gebied van 17.500 km2.

(Hij schrijft: 1934: afgeschoten (!) uil / 1962: dode uil / 2005: 1  uil geringd)

Maar wat voor ons van veel groter belang is: het is de eerste Nederlandse Kerkuil ooit, teruggevonden in Noorwegen!

De vondst wordt door Andrew dermate van belang gevonden, dat hij een poging gaat wagen om de uil op te zetten en het in een museum onder te brengen.

Als ik mijn ringbestanden nazie, blijken we de uil op 28 augustus 2020 geringd te hebben op een boerderij op de grens van Assendelft. Het nest bestond uit 5 jongen en werd uitgebroed in een nestkast dat elk jaar succesvol is. De betreffende uil wordt door ons geregistreerd als Vrouw; 359 gram zwaar en ongeveer 46 dagen oud. Helaas is het avontuurlijke dier dus nog geen jaar oud geworden. Als we uitgaan van het uitvliegen rond half tot eind september, heeft het slechts een goed half jaar in vrijheid doorgebracht. In een koud en nat najaar en een strenge koude periode in de winter. Het dappere beest had een beter lot verdiend.

Uiteraard heb ik ook direct de kasthouder op het adres waar de uil is grootgebracht geïnformeerd en ook hij was uitermate verrast.

Temeer omdat op hetzelfde adres enkele jaren geleden een torenvalk is geboren, die in het jaar daarop terug gemeld werd in Pingjum, Friesland, naast de vakantiewoning van schoonvader van deze boer!!

Een broedadres met een bijzonder “gouden ”randje…….

Rein Beentjes

22 maart 2021